Mit o Niobe Niobe, żona króla Teb Tantala, była bardzo dumna ze swego licznego potomstwa: miała siedem córek i siedmiu synów. Twierdziła, że jest równie godna czci jak bogini Latona, która miała tylko dwoje dzieci, Artemidę i Apollina. Latona, dotknięta zniewagą, zażądała od swoich dzieci, by ją pomściły. Tak też się stało. Apollo strzałami z łuku zabił siedmiu synów Niobe, a ona całując ich zwłoki, wołała: Nawet w swym nieszczęściu posiadam więcej niż ty, która jesteś szczęśliwa!
Nad zwłokami braci czuwały ich siostry ubrane w żałobne szaty. Teraz wolę matki postanowiła wypełnić Artemida. Niobe płacząc błagała ją, by oszczędziła choć jedną córkę, lecz bogini pozostała nieugięta.
Zrozpaczona matka porzuciła ziemię tebańską i wróciła do swego ojczystego miasta, do Sipylos. Dniami i nocami przesiadywała na podmiejskiej górze, aż bogowie zamienili ją w kamień. Lecz Niobe cierpiała nawet po śmierci. Ze skały, w której była zaklęta jej dusza, wypływały strugi łez.
Niobe jest symbolem matki rozpaczającej po stracie swych dzieci. Jej tragiczna historia to temat wielu dzieł pisarzy, malarzy i kompozytorów.
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL
